Poznań, 24 stycznia 2013 r.

Ziemia w rolnictwie i leśnictwie jest czynnikiem produkcji rolniczej i leśnej. Jednak współcześnie wypełnia wiele innych funkcji, takich jak: przyrodnicze, gospodarcze, społeczne, krajobrazowe, kulturowe i obronne. Będąc elementem przyrody stanowi środowisko rozwoju świata roślinnego i zwierzęcego. W jej wnętrzu tkwią bogate zasoby wód, minerałów i energii. To ona tworzy miejsce lokalizacji zbiorników wodnych z bogactwem życia form roślin i zwierząt wodnych. Na niej powstał uwarunkowany historycznie krajobraz bogaty w obiekty przyrodnicze, architektoniczne i kulturowe. Stanowi też tkankę rozwoju całych cywilizacji i kultur społecznych z wyodrębnionymi miastami, osiedlami i wsiami z wyrafinowanymi strukturami społecznymi. Ziemia, jak nauczał Prymas Tysiąclecia kardynał Stefan Wyszyński, jest elementem racji stanu Narodu, jest … „warunkiem trwałości bytowania narodowego”. Hipolit Cegielski twierdził zaś, iż … „podstawą bytu narodu, jest ziemia, przemysł i handel – kto ziemię, przemysł, handel oddaje w ręce obce, sprzedaje swoją narodowość, zdradza swój naród”. Znaczenia ziemi nie można więc sprowadzać tylko do funkcji ekonomicznych i traktować ją przez pryzmat mechanizmów rynkowych.

W systemie gospodarki rynkowej i czasach integracji europejskiej wyłoniły się nowe zagrożenia w gospodarowaniu ziemią. W sposób uproszczony realizowane jest prawo własności, co przy braku konstytucyjnej ochrony interesu narodowego przez organy państwa, a także braku należycie funkcjonujących struktur organizacyjnych i prawnych, może prowadzić do rugowania Polaków z ziemi ojczystej.

Nasz Naród zawsze był otwarty na przedstawicieli innych narodowości i grupy społeczne. Obcokrajowcy na Polskiej Ziemi zawsze mieli zagwarantowane prawa i mogli się rozwijać, byli przyjmowania do wspólnoty narodowej, politycznej i kulturowej. Jednak sytuację, gdy zdecydowana większość gruntów rolnych w niektórych województwach jest użytkowana lub władana przez obywateli państw obcych należy uznać za alarmującą i zagrażającą polskiej racji stanu. Powinny więc być podjęte natychmiastowe działania z wykorzystaniem doświadczeń istniejącego w Unii Europejskiej systemu prawa. Głoszone często pseudonaukowe teorie społeczne, np. o tym, że kapitał nie ma narodowości, o współczesnym braku zagrożeń dla wolności narodów, o równości praw i równych możliwościach rozwoju we Wspólnocie Europejskiej, należy uznać za środki otumaniające i obezwładniające wolę działania Narodu we własnym interesie. W dyskutowanym obszarze potrzebna jest więc ochrona własności rodzinnej i interesów ludności zamieszkującej polską wieś.

Polska dysponuje znacznymi zasobami ziemi rolniczej, która będąc bogactwem narodowym wymaga nieustannie mądrego gospodarowania. Konieczna jest jednak jej ochrona przed wypływem „w obce ręce”, niszczeniem i marnotrawstwem. Zasadne jest również:

• natychmiastowe podjęcie przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej działań mających na celu ochronę rodzinnego charakteru gospodarstw rolnych, w tym tworzenia racjonalnej struktury obszarowej gospodarstw rolnych, kierowania gruntów z ANR na powiększenie gospodarstw o mniejszym obszarze;
• pilne podjęcie czynności organów państwa w obszarze zwalczania patologii w procesie gospodarowania gruntami Skarbu Państwa przez Agencję Nieruchomości Rolnej Skarbu Państwa, uruchomienia środków umożliwiających tej instytucji aktywne wypełnianie zadań ustawowych;
• weryfikacja wszystkich dotychczas przeprowadzonych przetargów przez ANR i unieważnienie zawartych umów skażonych naruszeniem prawa w związku z wadami w dotychczasowym trwałym rozdysponowaniu gruntów rolnych;
• przywrócenia racjonalnej struktury władania gruntami w ujęciu społecznym, form prawno-organizacyjnych i konstytucyjnego porządku prawnego władania gruntami;
• utrzymanie dzierżawy gruntów rolnych przez dotychczasowych ich użytkowników, jak i ich następców prawnych;
• uwzględnienia interesu rolników w procesie prywatyzacji sektora rolno-spożywczego i wdrożenia przepisów prawnych sprzyjających uspołecznieniu prywatnej przez rolników własności – w przedsiębiorstwach tego sektora.

Ponadto uważamy, że:

• Rząd Rzeczypospolitej Polskiej powinien bezwzględnie podjąć działania mające na celu poprawę konkurencyjności polskiego rolnictwa przez wyrównanie poziomu dopłat bezpośrednich w nowym okresie planowania, co wynika z konieczności przestrzegania w Unii Europejskiej zasady acquis communitaire, a co jest egzekwowane w innych sferach życia społecznego;
• w sytuacji nierównego traktowania polskich rolników opowiadamy się za rozwiązaniem, by do rolnictwa w ramach tzw. I. filara WPR była alokowana zdecydowanie większa część wsparcia UE niż dotychczas; takie tylko rozwiązanie jest w stanie chronić większą część populacji rolniczej przed biedą i poniżeniem;
• Polska powinna wspierać produkcję rolną metodami naturalnymi w celu wytwarzania produktów najwyższej jakości; w tym kontekście za niedopuszczalne uznajemy „ukryte” zalegalizowanie upraw GMO w ustawie nasiennictwie;
• istnieją ważne argumenty za utrzymaniem odrębności systemu ubezpieczenia społecznego rolników – optujemy jednak za jego dostosowaniem do obecnych uwarunkowań rozwoju gospodarki rynkowej w Polsce;
• za ważne uznajemy stymulowanie przetwórstwa rolno-spożywczego w gospodarstwach rolnych oraz liberalizację przepisów sanitarnych w celu ułatwienia przetwórstwa żywności w gospodarstwach rolnych, co sprzyjałoby zwiększaniu uzyskiwania dochodów przez ludność rolniczą.