Jako historyk od lat zajmujący się profesjonalnie dziejami cenzury (zwłaszcza cenzury pruskiej) chciałbym w tym miejscu wyrazić uznanie dla dalekowzroczności Konferencji Rektorów Polskich, która występując jako głos wolny wolność zabezpieczający ogłosiła zamiar ukrócenia wrogiej wobec ludzi LGBT mowy nienawiści. Bazując na swoich wieloletnich badaniach nad sposobem działania cenzury w państwie Hohenzollernów mogę tylko podkreślić, że ta decyzja Magnificencji Rektorów czerpie pełnymi garściami z trwałego (jak się okazuje) dziedzictwa walki z mową nienawiści, którą bezwzględnie – aż do wykorzenienia (Ausrotten!) nienawistników – prowadził w swoim czasie kanclerz Rzeszy Niemieckiej i premier Prus Otto von Bismarck.  Cały tekst tutaj.

W odróżnieniu od wspomnianego „paktu o nieagresji” między Moskwą a Berlinem, układ „o granicach i przyjaźni” z 28 września 1939 roku zawierał nie jeden, a trzy dodatkowe i utajnione protokoły. Każdy z nich zapowiadał kolejne, wspólne niemiecko-sowieckie represje wymierzone w Naród Polski. (…) W Londynie i Paryżu potępiano jedynie niemiecką napaść na Polskę, całkowicie – i dla nas złowrogo – pomijając agresję z dnia 17 września 1939 roku. Takiemu stanowisku wtórowała prasa po obu stronach kanału. Nie do przecenienia w tym kontekście były komunistyczne (czy szerzej: lewicowe) wpływy w poszczególnych redakcjach, a przecież według wskazówek Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu) we wrześniu 1939 roku doszło do zniszczenia„imperialistycznej Polski” przez dwa mocarstwa „miłujące pokój” (Niemcy i Związek Sowiecki).   Całe teksty tutaj.

Po 1945 roku alianci gwarantowali  w Polsce “wolne wybory” z zastrzeżeniem, że wyłoniony rząd musi być przyjazny ZSRR. Po 1989 roku “mocarstwa sprzymierzone” również wymogły na Polsce szereg warunków, jako że niepodległośc ma swoją cenę. Uzgodniono, że między Rosją a Niemcami ma powstać strefa buforowa, czyli “pańśtwo teoretyczne” niprowadzące polityki zagranicznej, bez przemysłu i sił zbrojnych, administrowane przez ludzi gwarantujących interesy zagranicznych decydentów.(…) Kaczyński, balansując na cienkiej linie i starając się nie zakłócić chwiejnej równowagi, próbuje powiększać obszar naszej niepodległosci, wykorzystując wszelkie rozbieżności między “decydentami”.  Cały artykuł tutaj.

…Jeśli najbardziej aktywny poseł w Wielkopolsce, jak dość powszechnie jestem określany, parlamentarzysta, który rzuca wyzwanie Platformie Obywatelskiej, dostaje szóste miejsce na liście, jest to sygnał dla naszych radnych wszystkich szczebli, że to nie praca, a inne czynniki decydują o awansach. Cała rozmowa tutaj.