Z tego typu zjawiskiem i tego typu zasadami konstruowania przekazu propagandowego mamy do czynienia w przypadku historii wielowiekowej propagandy antykatolickiej. Zatrzymajmy się na chwilę na jej fragmencie, który rozpoczyna się wraz z reformacją protestancką. Jej twórcy, jako jedni z pierwszych wykorzystując rozwój sztuki drukarskiej (…) rozwinęli na szeroką skalę wymierzoną w katolickie duchowieństwo propagandę odwołującą się do prawdziwych faktów (zepsucie wśród części hierarchii i duchowieństwa), ale ukazując je w zakłamanym kontekście i zafałszowanych proporcjach („wszyscy księża i katoliccy biskupi są tacy” i zawsze byli tacy”). Na tak utrwalonych uprzedzeniach i stereotypach („chciwi, rozpustni, żądni władzy księża, biskupi i papieże”) autorzy rodzącej się w czasach reformacji antykatolickiej propagandy budowali kolejne piętro wymierzonych w Kościół komunikatów (…)
Niemal trzysta lat przed „Tajnymi protokołami Mędrców Syjonu” pojawiły się na początku XVII wieku w kręgu protestanckim „Monita secreta” ze swoimi rewelacjami o „spisku jezuitów”, którzy przez swoje wpływy na dworach królewskich i w tzw. warstwach uprzywilejowanych chcą zawładnąć światem. W kolejnych wiekach trwania antykatolickiej propagandy – czy to w epoce oświecenia, czy dziewiętnastowiecznych kulturkampfów oraz w okresie totalitarnych reżimów w Związku Sowieckim i Niemczech – „spisek jezuitów” należał do podstawowych
słów kluczy (…) Tu całość artykułu prof. Grzegorza Kucharczyka z Naszego Dziennika 6274

Pierwsza fundamentalna sprawa to, czy Poznań jest gotowy na wybór kandydata, który popiera konserwatywne wartości oraz wolną gospodarkę. Druga istotna rzecz to fakt, że mam wizję Poznania i konkretne rozwiązania różnych problemów, które się nagromadziły.(…) Kiedyś Poznań był atrakcyjnym miastem. Patrząc na demografię, to nawet dla samych poznaniaków przestaje być atrakcyjny. Młodzi ludzie decydują się często na wyjazd. Emigracja była problemem już w XIX wieku, kiedy Niemcy silnie się rozwijały i funkcjonowała emigracja z Wielkopolski. Jednak udało się to rozwiązać i zatrzymać najwartościowsze osoby w Wielkopolsce, dzięki temu później udało się zwyciężyć w Powstaniu Wielkopolskim i pomóc w odbudowie państwa.  (Całość wywiadu)

Myśli wielu z nas 1 września skupiają się wokół Westerplatte, wokół obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku, a także tysięcy Polaków z Pomorza Gdańskiego, rozstrzelanych za przywiązanie do ojczyzny w Piaśnicy, zamęczonych w obozie Stutthof. Skupiają się wokół pytania postawionego przez francuskiego kolaboranta Hitlera: „Czy warto umierać za Gdańsk” (czyli – za Polskę)? Dziś to pytanie ma inny kształt: czy warto pamiętać, kto kogo napadł 1 września 1939 roku? Kto był bohaterem, kto ofiarą, kto zbrodniarzem, kto tchórzem, kto kolaborantem? To jest także pytanie o to, czy Polska, o którą niewątpliwie chodziło w 1939 roku – i napastnikom, którzy chcieli ją zniszczyć, i obrońcom, którzy chcieli ją ocalić – ma dla nas dzisiaj jakieś znaczenie? — pisze prof. Andrzej Nowak w “Gościu Niedzielnym”

Jeśli same władze mówią, że Poznań nie jest atrakcyjny naukowo i edukacyjnie, że Poznań nie jest atrakcyjny kulturalnie czy turystycznie, to ludzie powoli się z tym godzą. Jest coś takiego jak odpowiedzialność władzy za to co robi i jakie będą konsekwencje tego w przyszłości. Teraz musimy bardzo wiele odrobić. Odrobić zapaść demograficzną, odrobić zapaść kulturalną, która powstała i wzmocnić bardzo silnie środowisko akademickie.(…) Wierzę, że ludzie są w stanie adekwatnie ocenić funkcjonowanie obecnych władz, potrafią dostrzec, że zastąpiono coś, co było nieefektywne i niezbyt dobre, czymś jeszcze gorszym. — To słowa dr. Tadeusza Zyska w rozmowie z portalem wPolityce.pl. (Tutaj całość)

Czytając korespondencję targowiczan nie sposób nie zadawać sobie pytania – jakże często stawianego w naszych dziejach w kolejnych latach – ile w tym wszystkim było głupoty, a ile agentury, ile wysługiwania się obcym mocarstwom, a ile chorych, krótkowzrocznych konsyderacji politycznych. Chociażby w przeświadczeniu, że zapraszając obce mocarstwo do agresji przeciw własnej ojczyźnie, i to w dodatku agresora rządzącego się czystym absolutyzmem, umacniamy naszą rodzimą, polską wolność. — To fragment artykułu prof. Grzegorza Kucharczyka dla portalu pch24.pl.