Przed nami kolejne Święta Zmartwychwstania Pańskiego, czas refleksji, głębokiego zastanowienia się nad naszym miejscem w tym świecie, nad naszymi powinnościami wobec najbliższych: rodziny i przyjaciół, ale też nad naszą odpowiedzialnością za losy Ojczyzny i państwa.
Cała nasza obecność w tym świecie ma wymiar religijny, wszak jesteśmy homo religiosus.
Niech refleksja nad Zmartwychwstałym Chrystusem, nad Jego ofiarą na krzyżu skłoni nas do spojrzenia w siebie i do zastanowienia się, czy wszystko, co robimy w obu wymiarach, jest na miarę naszych możliwości i potrzeb otoczenia.
Przepraszam, że wprowadzam taką tonację do tych życzeń, ale bardzo chciałbym zaprosić Państwa do większej aktywności, a może to spowodować tylko motywacja wywiedziona z najgłębszej istoty naszej wiary — ofiary Chrystusa na krzyżu.
Z całego serca życzę radosnych, pogodnych, błogosławionych Świąt Zmartwychwstania, wszelkiej pomyślności i błogosławieństwa Bożego dla Każdego z Was i dla Waszych Rodzin, i Przyjaciół.
Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja!!!
W imieniu Zarządu AKO Stanisław Mikołajczak
We Francji biją ważne źródła naszej europejskiej kultury. Stamtąd przyszły do nas: chrześcijański uniwersytet, krucjaty, liczne zakony, pojęcie rycerskości, dworna miłość… no i gotyk, czyli szczyt sztuki chrześcijańskiej. Paryska Notre-Dame ma pośród gotyckich katedr miejsce szczególne – jako serce arcychrześcijańskiego niegdyś królestwa, jako miejsce kultu jednych z najcenniejszych relikwii, jako dawna świątynia kanclerza paryskiego Uniwersytetu, na którym wykładał św. Tomasz i wielu innych świętych. 
o – siły, które sprzeciwiały się odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, dziś również działają w tej samej sprawie. (…) partia upominająca się o prawa dla Polaków jest po prostu „obca” systemowo i nieakceptowalna dla „sił trzymających władzę” w naszej części Europy. Jarosław Kaczyński, pomny prób naprawy państwa w czasie Sejmu Wielkiego i ich tragicznych efektów, stara się unikać gwałtownych ruchów, które mogłyby zakłócić kruchą równowagę, jaką wypracowały mocarstwa „na odcinku polskim”. Dlatego rządzący z nadzwyczajną cierpliwością znoszą wszelkie upokorzenia i afronty na forum międzynarodowym. Ale czy Polacy będą równie cierpliwi? Cały artykuł 
Na Sejmach, sejmikach i polu elekcyjnym ucierały się poglądy w sprawach dzielących obywateli. (…) Jest to więc fascynująca historia wolności, która polega na sporze. Nie ma sporów, kiedy nie ma wolności. Na szczęście w Rzeczypospolitej była sfera wolności. Niestety zaczęła się degenerować, gdy zaczęła być wykorzystywana przez naszych niewolnych sąsiadów. W ich państwach nie było za grosz wolności. Mam na myśli nie tylko Rosję, ale również Prusy, Imperium Habsburskie. W tym kontekście można też wymienić ingerencje kraju dążącego do kontroli nad całym kontynentem. Mam na myśli absolutystyczną Francję, w której wolność polityczna była nieznana. (…) Wzór ustrojowy Rzeczypospolitej był uważany w XVI wieku za „nadający się na eksport” i rzeczywiście zatriumfował na Litwie. Różnica w porównaniu z rokiem 1989 polega na tym, że kontrolę nad naszą częścią Europy sprawowała nie Polska i nie ona była najważniejszym graczem, ale Związek Sowiecki. To Kreml decydował o granicach tego, co można zmienić. Okrągły stół doskonale wpasował się w strategię pierestrojki realizowaną przez Michaiła Gorbaczowa. Polska nie była centrum wydarzeń, lecz Moskwa. 
Nawet słynna kantowska zasada imperatywu moralnego, czyli przekonanie o tym, że należy postępować tak, aby moje postępowanie było normą dla innych, otwierała drogę „na manowce kolektywizmu”, bo implikowała, że „słuszne i godziwe stawało się to, co powszechnie uznawane”. Stąd już prosta droga do przeświadczenia, że „obowiązkiem moim jest uszczęśliwiać innych wedle mych własnych pojęć o szczęściu maluczkich”, przykładowo niosąc im „lepszą kulturę” — mit kulturtregerstwa upowszechniany przez Prusaków na ziemiach polskich, a potem podjęty w nowej wersji przez III Rzeszę.
